Dziś ciąg dalszy wspomnień kombatanckich z wycieczki do Patagonii.
Z El Chalten wyruszyliśmy do El Calafate. Mieliśmy zostać tam dwie noce, mając jeden cały dzień na wycieczkę na lodowiec. Jednak pierwszy szok przeżyliśmy gdy autobus wiozący nas i inne osoby zamiast jechać do centrum miasta, zaczął się wspinać po jakichś kamienistych uliczkach. Pomyślałem sobie że pewnie ktoś z pasażerów przyoszczędził i wynajął jakiś tani hotel za miastem. I miałem rację. Tym przyoszczędzającym byłem ja 🙂 Ale jak zobaczyliśmy hotel to nam szczęki opadły. Tak jak zazwyczaj w moich opowieściach staram się unikać informacji o naszych noclegach (bo zwykle nie są one jakoś specjalnie ciekawe), tak tym razem będę Was bombardował zdjęciami hotelu. Nazywał się on „Design Suites”” i był architektonicznie czymś niezwykłym – zarówno z zewnątrz jak i wewnątrz. A widoki z pokoju były takie że nie chciało się przestać patrzeć. Na szczęście projektanci hotelu to przewidzieli i łazienka oddzielona była szklaną ścianą – nawet siedząc w wannie (z biczami wodnymi), myjąc zęby czy też siedząc na kibelku można było patrzyć na zewnątrz. Miało to jednak małą wadę – w oświetlonym pokoju było się jak rybka w akwarium. W związku z czym monitoruję od kilku dni strony z amatorskimi zdjęciami porno oczekując pojawienia się na nich zdjęć mojej żony chodzącej nago po pokoju – chodziła + widziałem co najmniej jednego „turystę” na zewnątrz z aparatem namiętnie robiącego zdjęcia.
Następnego dnia rano wybraliśmy się na wyprawę na lodowiec Perito Moreno. Pod hotel przyjechał mały autobusik, który dostarczył nas do dużego autobusu a ten zawiózł nas do parku narodowego Los Glaciares. Nie jest to tania przyjemność – wycieczka kosztowała 1350 pesos od osoby a do tego trzeba było zapłacić dodatkowe 215 pesos od osoby za wjazd do parku. Ale po wyjściu z autobusu i zobaczeniu lodowca po raz pierwszy uznałem że było warto. Miejsce do oglądania lodowca jest bardzo pięknie przygotowane – zbudowane nad ziemią ścieżki tak by nie niszczyć przyrody, ze wspaniałymi tarasami widokowymi pozwalającymi na obejrzenie i sfotografowanie lodowca z różnych ujęć. Do tego sam lodowiec ma przepiękny, niebieski kolor powodujący że człowiek marzy by go polizać jak loda. Pogoda także nam dopisała – o ile w momencie przyjazdu było szaro i padał deszcz, o tyle godzinę później się rozpogodziło i wyjrzało piękne słońce.
Po ponad dwóch godzinach patrzenia na lodowiec z kilkunastu różnych punktów nadszedł czas na drugą część wycieczki – znowu wsiedliśmy do autobusu i ten zawiózł nas do przystani. Tam przesiedliśmy się na małą łódkę i zawieziono nas na drugi brzeg jeziora, gdzie czekali na nas przewodnicy. Zostaliśmy wyposażeni w raki na buty i ruszyliśmy na wycieczkę po lodowcu. Okazało się że jest to dość wyczerpujące. Trzeba było wchodzić i schodzić z raczej stromych lodowych górek mocno tupiąc ciężkimi butami – raki były jakieś przedpotopowe, jak końskie podkowy. Ale zobaczyliśmy wiele ciekawych formacji lodu, dowiedzieliśmy się masy zupełnie zbędnych faktów i spróbowaliśmy krystalicznie czystej wody. Jednak zakończenie wycieczki było najfajniejsze – czekały na nas szklanki i argentyńska whisky którą piliśmy na lodzie z lodowca. Wypiłem trzy szklanki budząc zachwyt reszty wycieczki (która składała się głównie z chudych i małych Azjatów + kilku europejczyków). Cóż, polska głowa + spora masa pozwalają mi na wypicie więcej niż inni 🙂
A oto i następna porcja zdjęć z wycieczki, mam nadzieję że będą się podobały!
